Ένας άνεργος:
- Επισκέπτεται την εκκλησία πιο συχνά πλέον. Ανάβει κεριά και λιώνει από προσμονή.
- Είναι λιγότερο σνομπ. Επαγγέλματα που παλιότερα τα χλεύαζε τα βλέπει πλέον ως επαγγελματική ευκαιρία.
- Είναι πιο κοινωνικός και ευγενικός με όλους. Στο πρόσωπο του καθενός βλέπει το μελλοντικό του εργοδότη ή συνάδελφο.
- Δεν πίνει πλέον εσπρέσσο αλλά φραπέ (έχει την ίδια τιμή και διαρκεί περισσότερο).
- Η επίσκεψή του στο super market, φούρνο και η πληρωμή λογαριασμών από τη λίστα «μη ξεχάσω» μετακινούνται στο «τι έχω να κάνω αύριο».
- Η αισιοδοξία του χτυπάει limit up το ΣΚ αλλά μέχρι την Τρίτη επιστρέφει στη μελαγχολία μιας που το τηλέφωνο δε χτύπησε όπως ήλπιζε.
- Απαντάει σε όλες τις κλήσεις. Οι άγνωστοι αριθμοί ακόμα κ αυτοί με απόκρυψη είναι προτάσεις για δουλειά. Μέχρι να απαντήσει και να προσγειωθεί στη σκληρή πραγματικότητα.
- Βάζει στην άκρη τα ακριβά επώνυμα ρούχα με τις τεράστιες στάμπες. Παλιότερα καμάρωνε μέσα σε αυτά, πλέον πρέπει να δείχνει σεμνός κ ταπεινός.
- Παλιότερα ήθελε να προκαλεί με τα λεγόμενα του τώρα είναι μετρημένος.
- Σιωπά και δεν παίρνει θέση σε αντιπαραθέσεις. «Πήγαινε βρες δουλειά και μετά μίλα».
- Κουρεύεται πιο συχνά για να αλλάξει την διάθεση του.
- Δε ξυρίζεται καθημερινά.
- Δε χρησιμοποιεί εκφράσεις του τύπου: είμαι πτώμα, μου βγήκε η κούραση της ημέρας, έτρεχα όλη μέρα.
- Γράφεται σε γυμναστήριο.
- Μπαίνει στον ΟΑΕΔ κοιτώντας αριστερά και δεξιά. Όπως όταν πήγαινε μικρός στα πορνεία.
- Καπνίζει κρεμάμενος στα κάγκελα του μπαλκονιού.
- Μαστορεύει, βάφει ή προσπαθεί τουλάχιστον. Ξαφνικά τα χέρια του «πιάνουν».
- Ντρέπεται να κοιτάξει στα μάτια τα παιδιά/ανίψια του
- Γυμνάζεται εντατικά τη μια μέρα και την άλλη δεν σηκώνεται από το κρεβάτι.
- Αισθάνεται ενοχές λες κ είναι ο μόνος υπαίτιος.
Μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά....
Από προσωπικό βίωμα.
Από προσωπικό βίωμα.
