Δεν έπαψα να φαντάζομαι πως θα ήταν η ζωή μου αν τη ζούσαμε μαζί....

Είχε ήδη πληκτρολογήσει το κινητό της ως τηλέφωνο επικοινωνίας κ ήταν έτοιμη να ταΐσει (θυμήθηκε αμέσως τον γιό της) το μηχάνημα αυτόματων πληρωμών, όταν ξαφνικά δυο τεράστιες πλάτες της έκρυψαν το φως του ήλιου που έμπαινε από την τζαμαρία της τράπεζας  κ ποτέ στη ζωή της.

Ήταν εκείνος. Στέκονταν πίσω της, περιμένοντας στην ουρά. Για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια.

Δε χρειάστηκε καν να δει το πρόσωπο του για να το επιβεβαιώσει.

 Ήταν η ανάσα του που τον πρόδωσε. Η βαριά ανάσα που πολλές φορές ξενυχτούσε να την απολαύσει όταν κοιμόταν δίπλα της.

Ήταν το άρωμα του. Που το μύριζε κάθε φορά που ξάπλωνε πάνω της κ έμπαινε τρυφερά μέσα της. Αυτό το κλασικό αντρικό βαρύ άρωμα που απαγόρευσε τον άντρα της να το αγοράσει ξανά.

Κ ήταν η φωνή του που ακούστηκε: «Έρχομαι σε λίγο». Αυτή η φωνή που την έφερνε σε οργασμό κάθε φορά που της έλεγε "σ΄αγαπώ" και την οδήγησε στην απόλυτη δυστυχία όταν την προέτρεψε: «φύγε τώρα, ΤΩΡΑ, αμέσως, ΦΥΓΕ». Κ έφυγε. Κ δεν του μίλησε ξανά. Έτσι από εγωισμό.

Όπως κ αυτή τη στιγμή. Που έφυγε χωρίς καν να τον κοιτάξει, σιωπώντας. Έφυγε γυρνώντας στην τόσο χωρίς νόημα ζωή της.

Την αντιλήφθηκε όταν πληκτρολογούσε το κινητό της ως τηλέφωνο επικοινωνίας. Κ ξαφνικά χάθηκε το φως του ήλιου που έμπαινε από την τζαμαρία της τράπεζας  κ ποτέ στη ζωή του.

 Ήταν εκείνη. Στέκονταν μπροστά του, περιμένοντας στην ουρά. Για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια.

Δε χρειάστηκε καν να δει το πρόσωπο της για να το επιβεβαιώσει.

Ήταν ο λαιμός της που την πρόδωσε. Αυτό ο ψηλός λαιμός που τον φιλούσε και τον φυσούσε ελαφρά κάθε φορά που ήθελε να της ξυπνήσει την ερωτική επιθυμία. Κάτι που δεν έκανε ποτέ στη γυναίκα του. Η γυναίκα του που ήταν τώρα στο τηλέφωνο κ τον αναζητούσε.

Ήταν τα πλούσια καστανά μαλλιά της που του μαστίγωναν ηδονικά το κορμί κάθε φορά που ξάπλωνε πάνω του κ έμπαινε τρυφερά μέσα της.

K οι γάμπες της. Που χάιδευε  κάθε φορά που της αφαιρούσε το καλσόν. Αυτές οι μακριές λεπτές γάμπες που τον οδηγούσαν σε εκσπερμάτιση όταν τις σταύρωνε στο πλάι. Που τις είδε να φεύγουν, μετά από δική του λανθασμένη προτροπή, παίρνοντας μαζί τους την γυναίκα που τον έκανε καλύτερο άνθρωπο κ εραστή. Κ δεν της μίλησε ξανά. Έτσι από εγωισμό.

Όπως αυτή τη στιγμή. Που την άφησε να φύγει χωρίς να την κοιτάξει, σιωπώντας. Παραμένοντας στην τόσο  χωρίς νόημα ζωή του.

Τυχαία ένα αυτοκίνητο περνούσε έξω από την τράπεζα. Με τα παράθυρα ανοιχτά κ το αγαπημένο τους τραγούδι να ακούγετε στη διαπασών. Ένα τραγούδι που εσκεμμένα δεν το άκουσαν ξανά μετά το χωρισμό.

«Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα».

Λίγες μέρες μετά ήρθε μήνυμα σε κάποιο κινητό:

«Επειδή οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο κ επειδή ποτέ δεν έπαψα να φαντάζομαι πως θα ήταν η ζωή μου αν τη ζούσαμε μαζί, θέλω να σε δω».

Την επομένη  ένα ζευγάρι έκανε έρωτα μετά από πολλά χρόνια χωρίς να νοιάζεται για το αύριο.

Όχι φτωχιά και τίμια, αλλά πλούσια και άτιμη.

Λίγο τα λόγια του Παπαμιχαήλ: «είναι σκληρή η φτώχεια Ρένα, δεν την γνώρισες γι’ αυτό την αντιμετωπίζεις έτσι», πολύ το ΕΝΦΙΑ, το Φ.Π.Α. και τα τέλη κυκλοφορίας, με οδήγησαν στην απόφαση ζωής: «όχι φτωχιά και τίμια, αλλά πλούσια και άτιμη».

Η αλήθεια είναι ότι αποφεύγω τις άπορες όπως ο πολιτικός την ειλικρίνεια και επιζητώ τις old ή new money, σαν την Τζούλια τους δυο μαύρους.

Επιπρόσθετα, το χρώμα του χρήματος εγκαθιστά, δωρεάν,  ένα πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας  στους οφθαλμούς μου.

Τα πόδια της  γόνου βαθύπλουτης οικογενείας,  από Σαραντάπορο μετατρέπονται σε χιλιόμετρο εθνικής.

Η κυτταρίτιδα της  εξαφανίζεται και οι ρυτίδες λειαίνουν.

Τα οπίσθια της ενώ παλιότερα αποτελούσαν το video clip του «όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα» τώρα είναι η οπτικοακουστική μεταφορά της βραζιλιάνικης σάμπας.

Το στήθος ντύνεται με κόκκινο μαγιό και κρατώντας ένα σωσίβιο τρέχει στις παραλίες  της  Καλιφόρνιας.

Είχα αναφέρει παλιότερα ότι μια γυναίκα χάνει αυτομάτως δέκα κιλά, όταν βγαίνει από αυτοκίνητο υψηλών κυβικών και μια γνωστή μου αγόρασε Ferrari. Τέλος οι μακροχρόνιες και πολυέξοδες δίαιτες.

Το πρόβλημα είναι, προσπαθώντας να ακολουθήσω τα θέλω μου, κάνω τόσο sex όσο ο ευνούχος του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπή.

Η ειλικρίνεια μου, δεν ανταμείβεται.

Προφανώς όλες οι πλουσίες έχουν πάρει τη δική τους απόφαση:

«καλύτερα Αυνάν παρά με τον konanan”.