Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2019

And how I'm supposed to carry on

Νοέμβριος 1989.
Σε ένα μήνα θα γινόμουν 18.
Πρωτοετής.
Δυάρι κοντά στο υπουργείο Μακεδονίας Θράκης.
Ραδιοφωνικός σταθμός Star Fm (97,1).
Ήταν η εποχή που άκουγα μόνο ξένα.
Λίγο πριν γνωρίσω τον ΛΕΠΑ κ μου προκαλέσει «Ταραχή» στα μουσικά μου ακούσματα.
Κάθε ακριβώς της ώρας παίζονταν το νούμερο 1 τραγούδι.
Ετοιμοπόλεμος, με το volume του μαύρου φορητού ραδιοκασετόφωνου Philips στο τέρμα  για να το ακούσω κ να το ερμηνεύσω.
Λίγο ο στίχος, πολύ ο λυγμός του ερμηνευτή (13 χρόνια μετά λάτρεψα τον απόλυτο λυγμό του Σώτη Βολάνη στο «Πόσο μου λείπει»),  με οδήγησε στην αγορά κασέτας (παράνομης) που εμπεριείχε το συγκεκριμένο τραγούδι μαζί με άλλα greatest hits (γραμμένα με μαύρο στυλό από  χέρι που «έκανε» καλά γράμματα στο χάρτινο εξώφυλλο της), από υπαίθριο πάγκο στη στοά κάτω από τη Θεολογική.

Ήμασταν μικροί κ αισιόδοξοι.
Πιστεύαμε πως οι έρωτες των νεανικών χρόνων θα κρατήσουν για πάντα.
Συνεχίσαμε τελικά να ζούμε κ χωρίς αυτούς,  αλλά πάντα αναπολούμε τη ξεγνοιασιά των χρόνων που πλαισίωσαν.

How Am I Supposed To Live Without You- Michael Bolton