Στο ΚΤΕΛ Κοζάνης για Θεσσαλονίκη, φορώντας μαύρο παπούτσι με άσπρη μπουρνουζέ κάλτσα, άρωμα-spray Axe κ βρακί λευκό Μινέρβα, αγοράζω ένα περιοδικό με εξώφυλλο την Grace Jones.
Εκεί διαβάζω για πρώτη φορά για έναν σχεδιαστή με το όνομα Moschino κ με εντυπωσιάζει το χρώμα της συσκευασίας ενός αρώματος (Fahrenheit).
Στον επόμενο χρόνο η μπουρνουζέ κάλτσα με τις δύο μαύρες ρακέτες στο τελείωμα έγινε μαύρη κ το βρακί μποξεράκι από τον Parthenis.
Ένα φούτερ Moschino από τον Χιονίδη (σε ημιόροφο τότε) κ ένα άρωμα Dior (από τον Μπέζα) αγοράστηκαν κ πολυφορέθηκαν, ένας espresso αντικατέστησε το φραπέ γλυκό με γάλα (ή παγωτό όταν έρεε το επίδομα της μαμάς) κ οι πένες πέστο πήραν τη θέση των μακαρονιών με κιμά.
Κάπως έτσι βούτηξα στα βαθιά του lifestyle με μπρατζάκια το Κλικ κ το Nitro.
Τα τελευταία "μνημονιώδη" χρόνια αναγκάστηκα να βγω στην ακτή κ να κοιτάζω τη θάλασσα από μακριά...
Εκεί διαβάζω για πρώτη φορά για έναν σχεδιαστή με το όνομα Moschino κ με εντυπωσιάζει το χρώμα της συσκευασίας ενός αρώματος (Fahrenheit).
Στον επόμενο χρόνο η μπουρνουζέ κάλτσα με τις δύο μαύρες ρακέτες στο τελείωμα έγινε μαύρη κ το βρακί μποξεράκι από τον Parthenis.
Ένα φούτερ Moschino από τον Χιονίδη (σε ημιόροφο τότε) κ ένα άρωμα Dior (από τον Μπέζα) αγοράστηκαν κ πολυφορέθηκαν, ένας espresso αντικατέστησε το φραπέ γλυκό με γάλα (ή παγωτό όταν έρεε το επίδομα της μαμάς) κ οι πένες πέστο πήραν τη θέση των μακαρονιών με κιμά.
Κάπως έτσι βούτηξα στα βαθιά του lifestyle με μπρατζάκια το Κλικ κ το Nitro.
Τα τελευταία "μνημονιώδη" χρόνια αναγκάστηκα να βγω στην ακτή κ να κοιτάζω τη θάλασσα από μακριά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου